Je hebt wél iets te verbergen van Maurits Martijn en Dimitri Tokmetzis is een van die boeken die je koopt omdat je vindt dat je het moet lezen, maar dat toch wat langer op de stapel blijft liggen. Toch ben ik blij dat ik er deze zomer aan begonnen ben en het van a tot z uitgelezen heb. Waarom? Omdat het aan de hand van een aantal voorbeelden aantoont dat we informatie voorgeschoteld krijgen waar we niet om gevraagd hebben en gegevens prijsgeven zonder dat we ons dat realiseren. Bovendien kunnen we daar lang niet altijd iets aan doen.

Het is niet bepaald een boek waarmee je heerlijk ontspannen de zomervakantie ingaat. Integendeel, al lezend word je je ervan bewust dat je sommige dingen zelfs weet, maar dat je brein ze voortdurend wegdrukt. In het boek gaat het om de privacyparadox: we vinden privacy belangrijk, maar we handelen er nauwelijks naar. Ja, natuurlijk weten we allemaal dat onze gegevens terug te vinden zijn in talloze systemen. Zeker als je geld pint (wie doet dat niet?), met het OV reist, een arts bezoekt, je belastingaangifte invult of iets deelt via Facebook (zo’n twee miljard gebruikers wereldwijd).

Bewustwording is niet voldoende

De verdienste van Je hebt wél iets te verbergen is dat het boek je beter bewust maakt van de gevolgen van wat je online zet. Die bewustwording is een eerste stap, maar niet voldoende. Want, zo leggen de auteurs uit, we hebben te maken met een probleem dat zich uitstrekt over juridisch, maatschappelijk, ethisch, technologisch, economisch en politiek terrein.

Wat nu?

Logisch dat je dan denkt: “Als het om zo’n complexe zaak gaat, zijn we er wel klaar mee.” Dat is wel en niet waar. Aan het eind geven de auteurs namelijk een lijst met tips waarmee het kwaad enigszins bestreden kan worden. En er wordt nog eens extra aandacht aan besteed op de website van De Correspondent.

Essentieel voor digiburgers to be

Het is, zoals een van de commentaren het omschrijft, een boek dat ons allemaal aangaat omdat het een prima inzicht biedt in vele aspecten die met privacy en surveillance te maken hebben. Daarom vind ik dat de overheid dit boek iedere nieuwgeboren 21e-eeuwer cadeau zou moeten doen. Ook ouders moeten een rol spelen, en wel door ervoor te zorgen dat hun kind opgroeit als bewuste digiburger.

Omdat de ontwikkelingen op dit terrein zo snel gaan, zouden Martijn en Tokmetzis ervoor moeten zorgen dat hun boek elke twee jaar geactualiseerd wordt. En dan graag per hoofdstuk aangeven, wat je als individu moet doen en laten.

Het blogartikel van beleidsadviseur Rejo Zenger van Bits of Freedom biedt een mooi inkijkje in een van die ontwikkelingen: de Europese regelgeving en de consequenties hiervan voor jou als individuele smartphonegebruiker.

Wat kun je zelf doen?
Niet alleen in de bijbehorende digitale zelfverdedigingsgids, ook in het boek staan tips:

1. Bewuster omgaan met data.
2. Ad blockers gebruiken om tracking cookies te blokkeren.
3. Digitale en online veiligheid vergroten door sterke wachtwoorden te gebruiken, niet in te loggen op onbeveiligde netwerken.
4. Inzageverzoeken doen bij bedrijven en overheden om na te gaan wat zij van ons weten en wat ze doen met die informatie.
5. De hoogste prioriteit geven aan ICT- en databeveiliging.
6. Organisaties steunen die zich inzetten hiervoor.
7. Nagaan welke politieke partij de beste plannen heeft met betrekking tot privacy en surveillance.

Mediawijzer.net vroeg blogger Gonnie om het boek ‘Je hebt wél iets te verbergen’ te recenseren. Bloggers delen hierbij hun eigen mening. De auteur van de recensie was al in bezit van het boek. Bij gekregen boeken geldt dat Mediawijzer.net altijd zelf de beslissing maakt om dit wel of niet te (laten) recenseren en hiervoor geen vergoeding ontvangt.