Je hoeft maar tien minuten van je tijd te spenderen aan het lezen van comments op social media en je belandt spontaan in een spiraal van haat, frustratie en onbegrip. Vooral onder Facebook-posts over immigranten, zwarte piet en vluchtelingen gaan mensen tekeer. Want ‘ze moeten lekker optyfen naar hun eigen land, het is maar goed dat ze verdrinken in die bootjes, en blijf van onze tradities af want je hebt hier niets te zoeken.’

Persoonlijk geeft dit mij naast een boos, ook een verdrietig gevoel. Toch lees ik deze posts expres omdat het mij meerdere malen heeft geholpen te ontsnappen uit de filterbubbel waar ik (en jij) me in bevind. ‘Tuurlijk: het liefst lees ik alleen maar artikelen over onderwerpen waar ik het mee eens ben. Dat geeft je een fijn gevoel. Maar ik ben me er van bewust dat hoe ik denk, niet is hoe heel veel andere mensen denken.

“Het lijkt alsof iedereen zijn verstand kwijt is geraakt in deze digitale wereld vol scheldpartijen”

In theorie zouden social media-kanalen mensen kunnen samenbrengen, die elkaar in het ‘echte leven’ nooit zouden kruisen. Dit zou voor meer verbinding en meer begrip kunnen zorgen. Maar helaas lijkt het alsof iedereen zijn verstand kwijt is geraakt in deze digitale wereld vol scheldpartijen.

Kim Kardashian

Eind vorig jaar werd Kim Kardashian in Frankrijk beroofd. Het verhaal werd groots in het nieuws gebracht, want het zou om miljoenen aan sieraden gaan én Kim is natuurlijk iemand die vaak de spotlight opzoekt. Opvallend was dat op elk mogelijk onlinekanaal de ‘haters’ helemaal losgingen. Kim Kardashian zou het verdiend hebben, en het was eigenlijk jammer dat de dieven haar niet in haar kop hadden geschoten. Dan waren we daar ook mooi vanaf geweest.

Kijk, ik ben geen fan van Kim, maar ik kan me gewoon niet inbeelden wat iemand ertoe drijft, dat de haat zó diep zit jegens iemand die je niet eens kent, dat je vrolijk op je Twitter-kanaal verkondigt dat ‘they should’ve f*cking killed her while they were at it.’

Een online leven

Tijden veranderen. Als je vroeger een artikel in een krant las waar je het niet mee eens was, gooide je de krant misschien gefrustreerd weg of ging je er met een vriend of familielid over in gesprek. Dat was een constructieve manier om met meningsverschillen om te gaan. Een volwassen en rustig gesprek aangaan met iemand. Hoor en wederhoor. Natuurlijk werd er weleens gevloekt of liep iemand boos weg. Maar over het algemeen wenste je je gesprekspartner geen langzame pijnlijke dood toe omdat hij of zij van mening verschilde.

Tegenwoordig leeft een heel groot deel van de wereld online. Uit cijfers (red. niet meer beschikbaar) blijkt dat maar liefst 1,79 miljard mensen elke maand Facebook gebruiken. En elke 60 seconden worden er 510.000 comments geplaatst, 293.000 statussen geüpdatet en 136.000 foto’s gedeeld. Da’s dus een heleboel. En wie reguleert dit allemaal? Bij Facebook zelf zien ze natuurlijk graag dat mensen hun platform gebruiken. Af en toe een vrouwelijke tepel daargelaten, wordt er vrij weinig gedaan aan regulatie. Toch heeft Facebook duidelijke regels, waaronder deze:

• You will not bully, intimidate, or harass any user.
• You will not post content that: is hate speech, threatening, or pornographic; incites violence; or contains nudity or graphic or gratuitous violence.

Maar ergens gaat hier toch iets mis. Op zich ook niet zo heel gek, als je bedenkt dat er elke minuut een half miljoen comments worden geplaatst. Hoe kún je zoiets reguleren? Misschien is het daarom tijd dat we het heft in eigen handen nemen.

Ik hoor en zie al deze dingen uit eerste hand en het maakt me ziek. Het maakt me ziek dat er zoveel mensen zijn die er niet voor schromen om hun haat openlijk te spuien naar mensen die ze nog nooit in levenden lijve ontmoet hebben.”

En mij maakt het ook ziek. Time for change, dus. En laten we dat samen, tijdens een goed gesprek, bewerkstelligen.

Dit artikel verscheen eerder op Bedrock.nl