Twitter is een belangrijk medium voor nieuws, maar nieuwsorganisaties juichen Twitter niet altijd toe. Aan de ene kant willen zij graag dat hun journalisten actief zijn op het sociale netwerk om zo hun nieuwsorganisatie zichtbaarder te maken en het publiek erbij te betrekken. Aan de andere kant zijn ze alert op risico’s, zoals het nieuws te snel weggeven en mogelijke subjectiviteit van journalisten. Sommige nieuwsmedia hebben daarom richtlijnen opgesteld voor hun journalisten over het gebruik van sociale media. De Vlaamse communicatiewetenschappers Michaël Opgenhaffen en Harald Scheerlinck onderzochten [abstract] hoe journalisten aankijken tegen zulke richtlijnen.

De onderzoekers hielden diepte-interviews met twintig Vlaamse journalisten, die voor verschillende media werkten (zoals het televisienieuws van de VRT en uitgevers Sanoma en De Persgroep).

Wenselijkheid richtlijnen
Slechts bij drie organisaties (VMMa, VRT en Belga) waren formele richtlijnen uitgegeven. Bij twee anderen was er sprake van informele regels; bij de rest waren er geen richtlijnen. Een meerderheid van de respondenten vond dit ook niet nodig: het gezond verstand zou moeten voldoen. Een klein deel stond positiever tegenover richtlijnen, maar dan in de vorm van vrijblijvende tips. De afkeer van regels keerde ook terug bij het vermelden van de naam van de werkgever. Reuters verplicht dit aan hun twitterende staf. De respondenten zagen weinig in zo’n regel, al vermeldden zeventien van hen dit wel uit zichzelf.

De meerderheid van de respondenten vond dat er best persoonlijke zaken in tweets mogen staan. Sommigen vinden dat je terughoudend moet zijn met politieke overtuiging:

If someone really starts saying very explicitly that he or she is a big fan of a politician, and this person also follows national politics for their job, then I think that the journalist is going too far (Journalist Mediafin).

De respondenten waren verdeeld over retweet-praktijken. Een deel vond dat retweeten betekent dat je het gezegde onderschrijft. Zij vonden daarom dat je niet moest retweeten. Anderen waren wat genuanceerder en vonden dat in sommige gevallen retweeten moest kunnen. De respondenten die voorstanders van retweeten waren, wezen enige richtlijn op dit vlak sterk af:

It is entirely unnecessary to prohibit something like this. People who are familiar with the medium can estimate for themselves that I use a retweet to quickly bring news to the attention of my followers, and not because I am for or against something (Journalist Corelio).

Tot slot werd er verschillend gedacht over het brengen van scoops via Twitter. Een deel vond dat het medium je min of meer dwingt om nieuws snel te brengen en dus ook om scoops te presenteren. Een ander deel stelde dat dit altijd het beste gedaan wordt met een link naar de eigen nieuwsorganisatie. Het was voor hen belangrijk om in dienst te staan van de organisatie waar ze werkten.

Implicaties
Nieuwsorganisaties worstelen duidelijk met de inzet van sociale media. Deze studie laat zien dat Vlaamse journalisten warrig zijn van het top-down opleggen van regels. Mochten er meer regels nodig zijn dan ‘gebruik je gezond verstand’, dan vinden deze journalisten dat tips en adviezen beter zijn dan regels, omdat met regels de persoonlijke vrijheid en de medialogica van Twitter in het geding komen.

CC beeld: Free Vector.
Dit artikel verscheen eerder op Dieponderzoek.nl