Als mijn neefjes op bezoek komen, duiken ze samen op de bank. Alle drie hun eigen iPad. Ze zeggen hun ukkie-neefjes nog wel even enthousiast gedag en hun oude oom en tante krijgen een hand. Maar daarna sluiten ze zich het liefst af. Een grote koptelefoon over hun oren en een beeldscherm voor hun neus. 

De jeugd van tegenwoordig

Er wordt veel geklaagd over de jeugd van tegenwoordig. ‘Dat doet maar, allemaal op zo’n iPad. Zo behoor je je niet te gedragen op visite’. Vroeger, toen ik naar mijn opa en oma ging, nam ik een boek mee. Ik verstopte me in het verhaal en achter het boek. Ik werd door ooms en tantes geprezen. Wat is precies het verschil met die iPad? Met een boek voor je neus ben je ook niet sociaal.

‘Ik ga liever op de Wii’

Voor de Nationale Academie voor Media en Maatschappij heb ik laatst een groepsgesprek gehouden met vier kinderen in de basisschoolleeftijd. We spraken over de ontwikkelingen in de media, hun eigen mediagebruik en ideeën over verschillende media en thema’s die zij tegenkomen. Kinderen vonden het erg leuk om over media te praten. Een jongen van elf vertelde enthousiast dat hij een heel groot beeldscherm op zijn kamer had, waar hij allerlei spellen op speelde. Het liefst sport- en racegames. Hij had onbeperkt de ruimte tot digitale media. Zijn ouders zeiden af en toe dat hij ook buiten moest spelen, maar liever speelde hij het racespel. Een meisje van zeven vulde aan: ‘Ik heb ook zo’n vriendinnetje dat steeds buiten wil spelen. En daar vind ik niks aan. Ik ga liever op de Wii’.

Ruzie op Skype

Een meisje van elf vertelde dat er vaak ruzie op Skype was. Niet iedereen had een mobiele telefoon, maar die meisjes werden dan ’s ochtends wel ingelicht wat er op Skype was gebeurd. Af en toe werd er in de klas over de ruzie gesproken. ‘Dan was het wel weer goed. Maar ’s middags gaat het vaak gewoon verder’. Gelukkig werd er niet maar één kind uit de klas gepest, maar echt gezellig was het niet vaak op Skype. Ze zou het liefst willen dat de juf het in de gaten houdt. Volgens haar zou dat wel helpen.

Een meisje van zeven vertelde honderduit over de mobiele telefoon die ze van haar moeder zou krijgen. Ze moest eerst laten zien dat ze ermee om kon gaan, pas dan zou ze een iPhone krijgen. Ze wilde zo graag Whatsappen met haar vriendinnetje. De jongen van zeven in de groep hoeft nog niet per se een iPhone. Hij vindt spelen op de Wii het leukst.

‘Ik mag altijd op de iPad’

De kinderen vertellen graag over wat hen bezighoudt. Na een uur zijn we nog lang niet uitgepraat over de regels die op de school over mediagebruik bestaan: ‘Je moet je mobiel thuislaten of bij de juf in een mandje leggen’ en de regels die er thuis zijn: ‘Ik mag altijd op de iPad’. De beste manier om met pesten om te gaan is niet mee te doen en kinderen die wel pesten zeggen dat het niet leuk is wat ze doen. Ze zouden het zelf namelijk ook niet leuk vinden om gepest te worden.

Het is bijna jammer om het gesprek met de kinderen af te ronden. Bovendien wil de jongen van zeven nog wat kwijt: ‘Altijd als ik op de Wii wil, wil mijn zusje erop. Maar dat vind ik niet eerlijk. Want ik heb de Wii voor mijn verjaardag gekregen’.

Blogger Aefke is bezig met haar opleiding tot mediacoach. Wat leert ze over de mediawijsheid wereld? Welke verhalen spelen er in haar omgeving? En wat voor effect heeft dat op haar eigen ukkies? Volg Aefke in professionaliseringstocht en lees hier haar andere blogs.